Hoe dankbaarheid je levensvreugde vergroot

Het is vandaag Thanksgiving, een dag om dankbaar te zijn. Dankbaar voor wat je het afgelopen jaar hebt kunnen oogsten. Ontstaan als een feest om de oogst te vieren, om te vieren wat er van het land af kwam (dat was natuurlijk door de weersomstandigheden niet altijd even veel). Nu we alles op elk moment kunnen krijgen en nuttigen, is die glans van het feest verdwenen. We kennen het feest in Nederland ook helemaal niet. Ik heb hier nog nooit een feest gezien waarmee we de oogst vieren. Dit in tegenstelling tot Italië, waar elke groente een festival kent. Zo ben ik ooit eens bij het feest van de Radicchio geweest en het feest van de paprika. En natuurlijk zijn er in Italië ook het jaarlijkse chocolade en kaasfeest. Meer festivals tegenwoordig dan feesten. In Amerika wordt Thanksgiving nog wel gevierd, tegenwoordig kennelijk gevolgd door het enorme overdreven Black Friday waarbij het consumentisme weer hoogtij viert. 

Dankbaarheid voor wat je hebt geoogst in je leven

Dankbaarheid geven we nu voor wat we in ons eigen leven hebben geoogst. Voor wat we geleerd hebben, gekregen hebben en ervaren hebben. De levenslessen, de nieuwe ontmoetingen, de liefde, de aandacht. Voor anderen kan ook pijn of tegenslag dankbaarheid oproepen, omdat je daarvan leert.

Als ik terugkijk naar het afgelopen jaar, dan heb ik heel veel om dankbaar voor te zijn. En het valt me elk jaar (of elk moment dat ik met dankbaarheid bezig ben) weer op dat dankbaarheid zoveel te maken heeft met liefde, vriendschap, aandacht, nieuwe dingen leren. Dat het niets te maken heeft met de hoeveelheid geld op mijn bankrekening, de spullen die ik heb of alles wat ik heb kunnen kopen. Alles waar ik dankbaar voor ben, bestaat uit de mensen om me heen, de pijn die ik heb gehad, de lessen die ik heb geleerd.

2018 was voor mij nog steeds geen gemakkelijk jaar. De depressie die zich uitte in een burnout in 2017 bleef keihard hangen. In de lente leek het er op dat het voorbij was, in de zomer van 2018 was het zwarte gat genadeloos terug. In mijn depressies is dankbaarheid ver te zoeken. Ik snap wel dat het handig is om dankbaar te zijn als je niet lekker in je vel zit, maar het lukt me dan voor geen meter. Het is er niet en ik kan het niet oproepen. Ik wil het dan ook niet oproepen. Zelfs al heb ik boeken en blogs volgeschreven over de kracht van dankbaarheid, ik vind het een belachelijk concept en kan geen ding verzinnen waar ik dankbaar voor zou moeten zijn. 

Het licht ging weer aan

Aan het einde van een donkere tunnel is er altijd een lichtpuntje en nu kan ik zien hoeveel deze depressie me dit keer heeft opgeleverd. Ook het feit dat het nog een keer genadeloos moest terugkomen om me in te laten zien dat het alleen maar beter kon worden als ik dingen echt zou veranderen.

Na jaren ploeteren bleek wel dat ik dat niet alleen kon. Ik koos voor een nieuwe weg. Ik wilde werken met mensen die ik nog niet kende, die mij nog niet kenden en die me op een andere manier (zonder oordelen) konden helpen. 

Ik ontmoette twee bijzondere vrouwen die me hielpen om echt contact te maken met mijn diepste verlangens, maar ook met mijn diepste angsten. In tegenstelling tot andere ervaringen met  coaches en therapeuten lieten deze twee vrouwen me zien hoe getalenteerd ik ben en ook hoe ik daarmee in de knoop zat.

Beide hebben ze me geleerd te zien hoe hard ik mezelf saboteer en niet ga staan voor wat ik waard ben. Dat ik aan het uitstellen ben te doen wat ik echt graag wil, dat ik me niet meer laat zien, omdat ik bang ben voor de afwijzing. Voor het eerst in jaren kan ik weer een toekomst zien èn kan ik zien dat ik alleen maar vanuit het nu kan handelen. Dit betekent niet dat ik helemaal geen plannen meer maak, maar meer nog dan ooit laat ik los wat ik wil bereiken. Wil ik een leuk leven leiden, met leuke mensen om me heen, niet te veel stress, ruimte om niet alleen maar te werken, maar vooral ook al die dingen te doen waar ik blij van word. 

Dankbaar

Ik ben dankbaar voor waar ik nu ben. Dat ik een liefdevolle relatie heb met een man die af en toe tegen me zegt “nee liefje, vandaag hoef je niet te presteren, doe maar even rustig aan” (als hij ziet dat ik toch weer een beetje teveel hooi op mijn vork heb genomen), dat ik een parttime baan heb waar ik een van mijn talenten tot uiting kan laten komen, dat ik rust heb gevonden en niet meer streef naar wat ik morgen bereikt moet hebben, maar kijk wat ik vandaag kan doen. En dat het niet is waar ik mezelf begin 2018 had gevisualiseerd is nog meer winst dan verlies. Het beeld dat ik had was gebaseerd op iets of iemand die ik niet ben (en ook niet wil zijn). Ik kies mijn eigen weg en laat me niet meer tegenhouden of beïnvloeden door (de meningen van) anderen. 

Regelmatig dankbaar zijn, laat je zien wat je hebt bereikt in het leven, wat je allemaal wel hebt en hoe fijn het is om het leven te leven dat jij leeft. Het hoeft niet allemaal perfect te zijn of hoogdravend, het is hoe jij het wilt. Wees dankbaar dat jij jezelf bent, dat je leeft en stop met vergelijken. Dat maakt het leven een stuk relaxter en eenvoudiger 😉

Waar ben jij dankbaar voor?