Waar 2016 voor mij uiteindelijk echt over ging

Op 31 januari 2016 stond ik in de Nederlandse vrieskou in mijn blote kont in de polder. Waarom in mijn blote kont vraag je je wellicht af? Ik had me laten verleiden in een zweethut te stappen. Het was onderdeel van mijn spirituele zoektocht. En ik had geen idee wat me te wachten stond, en het was compleet buiten mijn comfortzone. Maar dat is niet zo relevant voor dit verhaal 😉

Het was hét moment van het jaar waarbij ik voelde dat ik me mocht overgeven aan mijn behoefte aan meer warmte in mijn leven. En bij de hitte van het vuur besloot ik dat ik de zon weer mocht toelaten in mijn leven en dat vertaalde ik naar meer zonnige bestemmingen en meer reizen. Dus dat deed ik, op 1 april leverde ik de sleutel van mijn huis in bij mijn huisbaas en ik ging weer verder leven als nomade. Ik reisde naar Ibiza, Frankrijk, Medemblik, Utrecht en Santpoort om via Spanje weer in Utrecht en Amersfoort uit te komen. Uiteindelijk eindigde 2016 voor mij op een berg in Frankrijk. Het reizen was leuk, maar wat ik vooral merkte tijdens mijn reizen, of dat nu in Nederland of daarbuiten was, dat vooral de beweging me vaak inspireerde om nieuwe dingen te doen. En dat dit waarschijnlijk net zo goed kan met af en toe een weekje of weekendje werken op een andere bestemming dan volledig te leven als digital nomad, zonder huis en vaste plek om thuis te komen.

Bij het haardvuur op mijn berg in Frankrijk viel het kwartje pas echt. Daar kwam alles bij elkaar en besefte ik dat het niet de warmte van de zon was geweest die ik zocht, maar dat ik op zoek was naar de warmte in mezelf en om me heen. Door te zoeken naar zonnige plekken, door vrij te zijn en te reizen, kwam ik uit bij wat voor mij zo belangrijk is. Ik wil een stevige basis om vanuit te creëren. 2016 was een jaar voor mij waarin ik te weinig kon creëren, omdat ik geen vaste basis had en veel tijd besteedde aan organiseren en heen en weer bewegen, hierdoor had ik geen vast inkomsten en dat bracht weer heel veel twijfels met zich mee.

Toch was 2016 een magisch jaar voor mij, want naast de twijfels heb ik fantastische dingen gedaan, geleerd en meegemaakt. Ik kreeg een relatie waar de liefde zegeviert, ontmoette heel veel bijzondere mooie mensen. Maar waar ik ook ga in Utrecht ben ik thuis, daar kom ik altijd weer terug. Terugkijkend ontdekte ik dat ik in de maanden dat ik huisloos was, minimaal 50% van de tijd alsnog in (de omgeving van) Utrecht woonde, omdat het daar voor mij toch steeds weer gebeurt en ik daar moeilijk afscheid van kan nemen.

Was het dan een weggegooid jaar?

Nee, absoluut niet. Door te experimenten en dingen uit te proberen ben ik gekomen waar ik nu ben. Heb ik gekregen waar ik om vroeg en kan ik met meer liefde en kracht mijn leven creëren, nog beter passend bij de behoeftes die ik nu heb. En zo blijf ik leven, het ontvouwt zich door te creëren. Door te doen wat goed voelt op een bepaalt moment, door uit mijn comfortzone te stappen en te ontdekken wat ik echt nodig heb. Het is de magische wereld van creatie die me elke keer weer een stap verder brengt en waar ik ultiem gelukkig van word.

Ga je dan nooit meer op reis?

Natuurlijk blijf ik reizen, reizen maken me blij en inspireren me bij het schrijven van mijn verhalen. Tijdens mijn reizen leer ik vaak het meeste over mezelf. Maar als ik zie hoe weinig ik het afgelopen jaar echt naar het buitenland ben geweest en wat me dat alleen al heeft opgeleverd, weet ik dat het goed is om ergens een vaste plek te creëren, een ruimte waar ik thuis ben en waar ik de warmte kan creëren die ik nodig heb. En een paar keer per jaar ga ik op reis, om te schrijven, me te laten inspireren en afstand te nemen. En dat levert de inspiratie op die ik nodig heb. En als er mooie opdrachten uit het buitenland komen, ben ik natuurlijk de eerste die ja zegt 😉