Wat als we gewoon zo doorgaan?

Daar is ie dan, mijn eerste blog op mijn nieuwe magazine. Een beetje spannend is het wel, de site is nog niet af en ik heb geen idee of ik mijn zelfopgelegde schema ga volhouden. Het is gek om juist in de fase waarin we weer richting het donker gaan en weer naar binnen gaan keren, ik een tegengestelde beweging maak. Maar ik voel aan alles dat het de bedoeling is, dus ik ga het gewoon doen. Elke week een blog moet lukken, en rustig aan zal dit onderdeel van mijn website ook haar vorm wel krijgen. Vandaag een artikel over een idee wat onlangs bij me naar boven kwam, wat als we gewoon zo doorgaan?

Mooi of lelijk?

Vorige week was ik aan het zeilen op de Noordzee en kwam er in een gesprek met de vriendin bij wie ik aan boord was een gesprek over hoe we leven. En of we er iets aan moeten veranderen of niet. We hadden het over Earth Overshoot day en of het zinnig was daar aandacht aan te besteden. Tijdens onze zeiltrip langs IJmuiden (de Hoogovens) en de Maasmond bij Rotterdam waren we alleen maar langs industrie gevaren… Ik vond het lelijk, maar vroeg me af of ik er ook de schoonheid van in kon zien. Uiteindelijk helpt deze industrie ons het leven te leven wat we nu leven. Vol comfort en rijkdom. Is het dan goed dat we de natuur daarvoor inleveren?

Earth Overshoot Day

Zonder die industrie kunnen we niet worden voorzien van elektriciteit en materialen die we nodig hebben om te bouwen. Zonder al die gigantische containerschepen die bij Rotterdam af en aan varen kunnen we onze levens niet vullen met allerlei goederen die we hier niet kunnen kopen. Earth Overshoot Day is de dag waarop we de bronnen van de aarde hebben opgebruikt, omdat het niet mogelijk is dat verbruik in hetzelfde jaar terug te ‘verdienen’. Terwijl we daarover spraken, kwam er een gedachte bij me op die me deed beseffen dat het eigenlijk helemaal niet uitmaakt of we nu wel of niet iets doen aan het veranderen van wat we doen.

Wat als we gewoon zo doorgaan?

Als mensheid hebben we alles wat er nu is gecreëerd vanuit de behoefte om te groeien. Om meer welvaart te ervaren en meer te hebben dan we ooit konden verzinnen. Om weer comfort te hebben en meer warmte. En dat is natuurlijk eigenlijk heel bijzonder. Dat we dat hebben gerealiseerd. Dat we daarbij denken dat wij de sterkste zijn, en dat wij alles beter weten dan welke plant- of diersoort ter wereld ook, is echt een illusie. Als je  naar de natuur kijkt, dan zie je dat dat niet waar is. Kijk maar eens naar verlaten huizen of ruïnes, wat zie je daar het meest? De natuur die zijn plek weer opeist. Zichtbaar en onzichtbaar. Wij denken wel dat we alles weten èn beter weten, maar is dat echt zo?

De aarde slaat terug

In het boek The Island of the missing trees zie je wat mensen de natuur aan doen (bijvoorbeeld door oorlog te voeren) en hoe de natuur daarna altijd weer op staat (misschien niet op een manier die wij mensen kunnen waarderen, maar het gebeurt wel). De natuur is veel sterker dan wij. Wat niet wil zeggen dat je alles maar moet blijven doen wat je nu doet waarvan je eigenlijk wel weet dat het niet zo goed is voor je omgeving. Maar als we er wel mee doorgaan, dan is het niet de aarde die kapotgaat. De natuur doet haar ding namelijk wel. Die slaat terug door de aarde op te warmen, door ijskappen te laten smelten en het land uit te drogen. Daar heeft de natuur verder niet echt een boodschap aan. Het is een probleem voor ons mensen. Als we zo doorgaan, zal de mensheid voor een deel uitsterven en komt er op een andere manier weer leven op aarde.

Wat vind jij? Doorgaan of veranderen?